Auteur: Sjors Leek
De geschiedenis van de Schaatshardrijdersvereniging Woerden gaat gelijk op met die van het kunstijs in Utrecht. De komst van De Vechtsebanen leidde ertoe dat de trainingsgroep in 1974 haar oorsprong vond. Het gouden jubileum wordt dit schaatsseizoen groots aangepakt, in Woerden, Utrecht én in Friesland.
Natuurlijk bond men in Woerden en omgeving ook voor de jaren ’70 al de ijzers onder. Diverse natuurijsverenigingen maakten daar jarenlang de dienst uit tot de komst van het kunstijs. Mannen als Arnold Vroege (3e NK Allround 1962) en Joop van den Berg (7e NK Allround 1964) stonden aan de basis van SHV Woerden, zegt voorzitter Liebe Vellenga.
“Met een stuk of veertig cracks gingen ze nog wel eens naar Zweden om te trainen”, vertelt hij over die tijd. Destijds reden ze nog bij de natuurijsvereniging uit de buurt, maar na de komst van De Vechtsebanen in de grote stad gingen de ambitieuze schaatsers van die clubs op in de nieuwe Schaatshardrijdersvereniging Woerden. “En ook het jeugdschaatsen hebben we toen direct daar ondergebracht. De natuurijsvereniging in Woerden bleef bestaan tot het in de jaren ’80 doodbloedde.”
Van alles te doen
Met de komst van een recreantengroep enkele jaren later werd de basis gelegd voor de club die SHV Woerden nog altijd is. Elke zaterdag worden ruim honderd kinderen, verspreid over twee schaatsblokken, dankzij een ingenieuze logistieke operatie per bus vervoerd naar de kunstijsbaan. Doordeweeks rijden de recreanten en wedstrijdrijders hun rondjes.
Naast het schaatsen kunnen de 300 leden dit seizoen genieten van een uitgebreid jubileumprogramma. Met een skateparade, een lezingenavond, een uitje naar het World Cup Kwalificatietoernooi in Thialf en een schaatsdag voor de hele vereniging in Leeuwarden in maart is het programma goedgevuld. De jaarlijkse slotavond in april moet de klapper worden van een feestelijk seizoen. “Op die manier willen we de hele club bij het jubileum betrekken”, stelt Vellenga. “Afgelopen jaar was het thema natuurlijk jaren ’70, dus kwamen de mensen met discolooks en dergelijke.”
Saamhorigheid
De kracht van de vijftig jaar oude vereniging ligt in de vele familieverbanden die er zijn, vertelt Vellenga. “Het is een club die elkaar heel goed verstaat. Zolang er geen grote vetes en ruzies ontstaan, zie je ze telkens weer terugkomen. Jongeren die gaan studeren zoeken naderhand hun oude maatjes weer op, of ze blijven lid en komen bijvoorbeeld bij de slotavond weer langs. We bieden daarom ook de mogelijkheid om niet-schaatsend lid te worden, zodat ze aan kunnen sluiten bij alle activiteiten.”
Diverse oud-leden zijn nog altijd betrokken bij de vereniging. Wielrensters Floortje Mackaij en Ellen van Dijk zijn opgegroeid bij SHV Woerden en de nichtjes van Van Dijk maken nu hun meters bij de club. “De broer van Ellen, Peter, gaat dan weer mee als begeleider. Als ouders een keer komen kijken, krijgen ze meteen een rol als veterstrikker of instructeur. Zo blijven de banden in Woerden, toch geen idioot grote plaats, bestaan.”
Records
Trots is de club op oud-lid Ralf van der Rijst, de man die in de clubgeschiedenis de meest aansprekende resultaten heeft behaald. Tegenwoordig is hij prestatiemanager bij NOC*NSF, begin deze eeuw won hij WK-zilver op de 1500 meter. “Ralf heeft nog steeds een aantal clubrecords op de lange afstanden staan. Die worden niet heel vaak gereden, dus de tijden uit zijn gouden periode staan nog steeds”, lacht Vellenga.
Of en wanneer die records de boeken uitgereden zullen worden, durft hij niet te zeggen. Aan talentenwerving hoeven ze in Woerden niet te doen. “We schrijven hooguit een keer de scholen aan om leden aan te moedigen een keer vriendjes of vriendinnetjes mee te nemen naar een training. Dan krijg je nog wel eens kinderen die er nog niet eerder aan gedacht hadden. Verder doen we eigenlijk niet heel veel.” Daar komt het bekende familiegevoel in Woerden weer om de hoek kijken. Vellenga: “Zolang er in Utrecht ijs gemaakt blijft worden, blijven wij wel bestaan.”
