Op 17 september is het feest in de Flevopolder: dan viert Schaatstrainingsgroep Dronten haar 50steverjaardag. Eigenlijk had ze dat vorig jaar al willen doen, maar de corona gooide roet in het eten. Een halve eeuw schaatsen in ‘de polder’, dat verhaal sluit naadloos aan op de actualiteit. IJsbanen zitten, vanwege de stijgende energiekosten, in de gevarenzone. De historie van STG Dronten laat bij uitstek zien wat de nabijheid van een kunstijsbaan voor een vereniging betekent.
“We waren verwend met een ijsbaan naast de deur”, zegt Klaas Holt, al 42 jaar lid én trainer van de STG Dronten, waarvan hij ook 18 jaar voorzitter was. “Op de top van ons kunnen hadden we 430 leden. We hadden een enorme groep jeugd, waarmee we veel activiteiten ontplooiden. We organiseerden wedstrijden, waaronder ook grote marathons. Er was een goede samenwerking met de KNSB, waarvoor we cursussen organiseerden. We waren een grote club. In de polder waren wij echt een voortrekker voor alles wat met schaatsen te maken had. Het was een supertijd. Tot het licht uit ging…”
Die bloeiperiode hing nauw samen de komst van een kunstijsbaan in Dronten, in 1998. Tot die tijd trainde de club zo’n 70 kilometer verderop, op het ijs van Thialf in Heerenveen. De bouw van die overdekte 400-meterbaan in ‘de Polder’ scheelde veel (dure) autoritten en werkte als een magneet op nieuwe leden. Er werd geschaatst dat het een lieve lust was, toch bleek de (commerciële) exploitatie van de ijsbaan bijzonder lastig. Nadat de baan tussen 2005 en 2010 al dicht geweest was, viel eind 2020 definitief het doek voor het Leisure World Ice Centre.
Holt: “Wij waren toen al teruggekeerd naar Thialf, nadat we eerst nog enkele jaren op Flevonice in Biddinghuizen hadden getraind. Maar ook die baan redde het niet, die ging begin 2020 dicht. Sindsdien trainen we weer in Heerenveen, elke week op vrijdagavond. Dat is niet naast de deur. Mede daardoor hebben we ons ledental in de loop der jaren zien teruglopen naar 120.”
In de glorietijden organiseerde de club een jaarlijkse wielertijdrit en hield ze jeugdkampen op de Veluwe. Het hoogtepunt? Dat waren voor Holt de drie Elfstedentochten (van 1985, ’86 en ’97). “Daar is door onze leden massaal aan meegedaan, zowel aan de wedstrijd als de toertocht. Het leverde talloze anekdotes op en onze beste rijder, Hans Bouma, werd zelfs zevende in de Elfstedentocht van 1986. Een prestatie van formaat. Hij is nog altijd lid van ons, maar is met schaatspension, hij schaatst alleen nog op natuurijs.”
Wie eenmaal lid is van STG Dronten gaat er niet snel meer weg, Holt zelf woont nu 42 jaar in de polder en al die tijd is hij lid van de schaatstrainingsgroep. Bij het gouden jubileum, dat gevierd wordt in De Rede in Dronten, zet de club twee leden-van-het-eerste-uur in het zonnetje. Dat zijn Antje Westra en Jacob Meinders, die als trainers zeer veel voor de club betekend hebben. Zij zijn nu 51 jaar lid van STG Dronten. De club zelf is ook al weer een jaartje ouder dan een gouden jubilaris normaliter is. Maar ja, die coronapandemie…
Anno 2022 is de STG Dronten nog altijd een gezonde vereniging, die haar leden het hele jaar in beweging houdt. In de winters zijn de ijstrainingen op Thialf hoofdactiviteit, zomers wordt er drooggetraind op de Dronter atletiekbaan en in het Wisentbos, houdt de club skeelertrainingen op een lokaal industrieterrein en gaat men mountainbiken in de bossen bij Kampen. “En we hebben een grote wielergroep van 60, 70 man: allemaal schaatsers, die twee keer per week op de fiets stappen. Lekker fietsen in de polder: eentonig en altijd wind tegen”, zegt Holt met een knipoog.
Een uitdaging voor de toekomst heeft de gouden jubilaris wel, want onder de 120 leden zit geen jeugd meer. “We doen van alles om kinderen warm te krijgen voor de schaatssport, maar er is tegenwoordig zo veel voor hen te doen. Als ze dan horen dat ze voor een uurtje trainen helemaal met de auto naar Thialf moeten, dan haken ze af… Toch blijven we streven naar meer leden”, klinkt het strijdbaar. “Daar zetten we de schouders onder, we gaan op voor de volgende vijftig jaar!”