Bij Rianne trainen kinderen met en zonder handicap naast elkaar

De bevlogen schaatstrainer Rianne Olijerhoek geeft schaatslessen aan kinderen mét en zonder beperking op de Vechtsebanen in Utrecht. Met een grote glimlach vliegen daar nu kinderen met een schaatsframe samen met de andere kinderen over de schaatsbaan. Want: ‘IJspret is voor iedereen!’

“Toen ik gevraagd werd voor de inclusieve schaatsles was ik meteen enthousiast, maar vooral ook nieuwsgierig. Ik dacht dat er een groot verschil was tussen kinderen op schaatsen en met een schaatsframe. Maar bij de Elfstedentoer van Stichting het Gehandicapte Kind zag ik dat kinderen met en zonder handicap heel leuk samen aan het schaatsen waren. Toen dacht ik: Oh, dat gaat me lukken. Kom maar op!

"Ondertussen heb ik een groep van ongeveer tien kinderen, waarvan er twee met een schaatsframe meedoen. Dat gaat hartstikke goed. Ik pas de oefeningen aan naar de mogelijkheden van het kind, zoals ik dat bij iedere training doe. En ik zorg ervoor dat ik het net even anders benoem: 'tik de grond aan’ wordt bijvoorbeeld: 'maak je zo klein mogelijk’. Ook hoeven de oefeningen niet voor ieder kind hetzelfde doel te dienen. Wat voor de één zijn schaatstechniek verbetert, kan voor een kind met frame bijdragen aan de coördinatie."

Bochtjes, spelletjes en wedstrijdjes

"Als we bochtjes gaan trainen doen we vaak oefeningen met tweetallen, op één been de bocht door of stampend overstappen. Dat kan allemaal ook met een frame. Als de andere schaatsers met twee benen de bocht doorgaan, kunnen de kinderen met frame zich met twee benen afzetten. Waar nodig vertaal ik de oefeningen naar oefeningen passend voor frameschaatsen. Of ik zoek naar alternatieven die evengoed waardevol zijn om te leren voor de frameschaatsers, zoals achteruit slalom schaatsen.

"We doen tikspelletjes waarbij de kinderen elkaar tikken met schaatsbeschermers. Zo kunnen de frameschaatsers er net iets makkelijker bij. Ik probeer bij wedstrijdjes of een estafette ervoor te zorgen dat het voor frameschaatsers en schaatsers gelijkwaardig voelt en uitdagend is. Maar goed, er wordt natuurlijk ook wel eens gezeurd – net als bij andere schaatslessen!"

Maatwerk

"Alles is maatwerk. Als een kind de oefeningen niet goed begrijpt of eerder moe is schakelen we een extra instructeur in, of indien nodig een ouder die ze op het ijs begeleidt. Dan is het niet erg als er extra uitleg moet worden gegeven. Ik pas mijn les aan op het niveau van het kind. Bijvoorbeeld in moeilijkheid of omvang. Waar het ene kind makkelijk twee ronden doet, ben ik bij een ander kind al tevreden met een ronde. Eigenlijk verschilt dit niet veel van de andere schaatslessen, je moet altijd differentiëren. Ik ben me er alleen bewuster van en het vraagt soms wat creativiteit. Ook hadden we bijvoorbeeld een keer een meisje die non-verbaal was en er vooral gewoon bij wilde zijn, dat is ook helemaal goed. Het belangrijkste voor mij is overbrengen dat schaatsen een leuke sport is.

"Ik zeg altijd: de één heeft noren, de ander ijshockeyschaatsen, weer een ander heeft een frame. En ik maak nooit onderscheid tussen de kinderen met en zonder frame. Maar bijvoorbeeld wél tussen kinderen die al iets sneller zijn, en kinderen die meer tijd nodig hebben. Eigenlijk zoals iedere trainer dat doet. Inmiddels is het voor de kids de normaalste zaak van de wereld dat ze samen schaatsen – zowel voor de kinderen mét als zonder handicap. Maar voor de ouders is het een ander verhaal! Die ervaren het als héél bijzonder, dat ze eindelijk hun kind tegelijk met de broertjes of zusjes naar een sport kunnen brengen.

"Sporten brengt mij zoveel plezier, maar het is nog niet zo toegankelijk en inclusief als het zou kunnen zijn. Tegen alle schaatstrainers zou ik willen zeggen: ga er open in en gebruik je creativiteit, net zoals je dat in je andere schaatslessen doet. IJspret is voor iedereen!”