Contributie-inning: ouderwets of traditie?

Al scrollend op Facebook op zoek naar iets onbekends, kwam er een Facebookbericht voorbij over de contributie-inning van een natuurijsclub. In het betreffende bericht werd benoemd dat de komende weken de contributie voor dit seizoen wordt geïnd. Een logische activiteit voor een sportvereniging. Echter wordt dit gedaan doordat vrijwilligers van de natuurijsvereniging langs de deuren gaan.

---

Op gezette tijden laten werknemers van de KNSB hun gedachten gaan over zaken die hen opvallen bij schaats- en inlineskateverenigingen. In deze blogs geven zij hun persoonlijke visie. Deze blog is geschreven door Martijn Hagens, Medewerker Sportparticipatie.

---

Persoonlijk vond ik dit een mooi voorbeeld hoe huidige moderne online communicatiemiddelen (Facebook) worden ingezet om iets aan te kondigen dat op een ‘ouderwetse’ manier wordt voldaan. Want waarom langs de deuren gaan om contributie te innen, terwijl dit ook met een automatische incasso kan? Is dat ouderwets of juist een mooie traditie?

Daar gaan de penningmeesters van Nederland, een automatische incasso, een batch gereed zetten, storneren. De mooie benamingen en (digitale) mogelijkheden voor het innen van contributie zijn er volop. Maar het brengt ook veel werk met zich mee. Leden die dit niet kunnen of willen betalen, verkeerd berekende kortingen, storingen in het administratiepakket. Het storneren, opnieuw aanmaken van een factuur, aanmaningen versturen.

Allemaal mogelijke punten waar een huidige penningmeester tegen aan kan lopen en kan leiden tot frustratie. Maar opgeven is geen optie, de centjes moeten binnen komen bij de vereniging.

‘Gewoon’ langs de deuren

Terug naar de ijsclub die traditioneel langs de deuren gaat. Geen automatische incasso, geen digitale facturen, maar ‘gewoon’ langs de deuren. Met als doel voldoende inkomsten te werven om voorbereidingen te treffen en bij voldoende vorst de ijsbaan goed te kunnen verzorgen om veel mensen schaatsplezier te geven. Bewapend met een bonnenboekje en wisselgeld met een clubje fanatieke vrijwilligers op pad.

Naast dat dit een gezellige activiteit kan zijn, kan het ook effectief zijn? Veel inwoners van de stad/dorp zijn bekend met de ijsbaan en door de combinatie potentieel veel ijsplezier en lage contributiekosten zijn zij eerder bereid om gelijk de contributie te voldoen.

Struinend langs de deuren kunnen de twijfelaars gelijk over de streep worden getrokken om alsnog de jaarcontributie te voldoen. Bij betaling krijgen de ‘leden’ een betaalbewijs, dat gelijk dient als toegangsticket voor de ijsbaan. Want vele mensen hopen weer dat er geschaatst kan worden op natuurijs.

Winst

Na afloop worden de bonnenboekjes, contributie en lid gegevens ingeleverd bij de penningmeester. De penningmeester weet direct hoeveel contributie er is opgehaald en wat de vereniging hiervoor kan ondernemen.

Maar de meeste winst voor de penningmeester zit voornamelijk in het niet te hoeven versturen van aanmaningen en het jagen op wanbetalers. Is het tijdrovend? Jazeker, maar voor een korte tijd. Neem vier avonden om langs de deuren te gaan met een aantal personen en de vereniging kan er financieel weer tegenaan…

Lees ook de blog van Kim Boterenbrood over een drievoudige win-win-win situatie bij de jaarvergadering van het district Aar en Amstel.