In memoriam: Sjoerd Huisman

Huisman bevestigt wat de insiders al een tijdje zagen: de West-Fries is op de weg terug na een lange periode van lichamelijke problemen. Dat constateert hij zelf ook. “Het gaat duidelijk beter”, zegt Huisman. “Ik ben stapje voor stapje vooruit gegaan en heb de laatste weken flinke sprongen gemaakt. Da’s mooi, want er komen belangrijke wedstrijden aan.”

Maar die wedstrijden komen nooit meer voor Sjoerd Huisman. Op de voorlaatste dag van 2013 overleed de marathonschaatser thuis in Avenhorn aan een hartstilstand. Pas 27 jaar, nog een heel leven voor zich dat verder ging dan de jaren die hij nog had als topsporter. De cupwedstrijd in Enschede, twee dagen eerder, is zijn laatste race. De negende plaats zijn laatste resultaat.

Wat rest is verslagenheid en ontreddering. Niet alleen in het marathonpeloton, maar in de hele schaatswereld. Sjoerd Huisman was niet alleen een boegbeeld van het marathonschaatsen, maar ook op inline-skates een grootheid. Iedereen kende Sjoerd en uiteraard ook zijn oudere zus Mariska, die twee lachebekjes uit Andijk. En iedereen voelt nu de pijn van het verlies.

Wat ook rest, zijn de herinneringen. En dat zijn er legio. Natuurlijk aan die achtste januari in 2009, het allermooiste moment uit de loopbaan van Sjoerd Huisman. Op de Oostvaardersplassen gleed hij op zijn knieën de geschiedenisboeken in, als eerste winnaar van het NK op natuurijs sinds twaalf jaar.

Spontaniteit

Het was Huisman ten voeten uit: de handigheid waarmee hij zich in de sprint van de concurrentie ontdeed, die impulsieve knieval na de finish. Bijna vanzelfsprekend talent gekoppeld aan net zo vanzelfsprekende spontaniteit.

Huisman ontwikkelde zich in die periode razendsnel tot één van de beste mannen op het ijs. Nadat hij in het najaar van 2008 in Assen zijn eerste zege boekte, volgden die elkaar in rap tempo op. Iets meer dan een jaar later, in december, won hij er zelfs drie op rij.

Huisman schreef in totaal zeven cupwedstrijden op zijn naam, een eindzege in de Marathon Cup, het Nederlands kampioenschap op inlineskates, drie races in de Super Prestige en het Open Nederlands Kampioenschap op de Weissensee. Daar boekte hij ook zijn laatste grote succes, in januari 2011. Huisman won de Aart Koopmans Memorial.

Mooie cijfers en feiten. Maar de meeste indruk maakte Sjoerd Huisman als mens. Sociaal, vrolijk, vol humor. En altijd oog voor anderen. Kinderen liepen met hem weg als hij samen met zus Mariska langs de scholen ging voor de inlineclinics van de KNSB. Een paar stuntjes op zijn skates, een lach en een aai over de bol. Hij genoot er zelf net zo van als al die kleine jochies en meisjes.

Maar ook op andere momenten liet hij zijn hart spreken. Het beeld op Flevonice is veel mensen bijgebleven. Kort na het overlijden van stichter Henk Ketelaar reed het peloton daar rond, met rouwbanden om. Huisman won, maar juichte niet. Op de streep wees hij enkel naar de band om zijn arm. In gedachten was hij bij de familie Ketelaar.

Huisman was ook altijd in voor een dolletje. In de Intersport in het Zweedse Falun prijkt zijn naam nog altijd op de wand waar fameuze Zweedse sporters hun naam krabbelden. Tussen Pernila Wiberg en Anja Pärson kalkte Huisman neer: ‘Sjoerd Huisman, Nederlands kampioen marathonschaatsen’. “Ben ik toch in goed gezelschap”, sprak hij lachend, met een knipoog naar het verbouwereerde winkelpersoneel.

Cowboy

Zo ging Huisman altijd door het leven. Naast het ijs bijzonder aimabel, met een woordje en een lach voor iedereen. Op het ijs een flyer. Wapperende manen onder zijn muts. Een cowboy, behendiger dan mogelijk was. Huisman liet zich niet altijd leiden door tactiek, wel door zijn hart. Het hart van de liefhebber. Winnen was mooi, genieten net zo belangrijk.

Maar genieten deed Sjoerd Huisman de laatste twee jaar nauwelijks meer. Fysiek was hij niet in orde. Dat uitte zich onder andere in een auto-ongeluk nadat hij achter het stuur wegviel. Artsen stonden voor een raadsel. De exacte oorzaak is nooit gevonden, maar Huisman leek toch langzaam te herstellen.

Ook als schaatser. “Ik was pelotonvulling, moest worstelen om een wedstrijd uit te rijden”, zei hij over het vorige seizoen. Maar dat ging nu beter. Sjoerd Huisman leek weer op de oude Sjoerd Huisman.

Op de dertigste december stokte dat herstel. Permanent. Sjoerd Huisman zal nooit meer op de schaats staan, nooit meer op skates. Uitgerekend het hart van de liefhebber liet hem in de steek.

Sjoerd Huisman en zijn vriendin Annabel | Foto: Neeke Smit | Tekst: Eric Korver